Podczas zabawy ulegają zawieszeniu normalne zasady rzeczywistości i to wlaśnie dlatego ma ona taką ogromną moc.
Jego dziecko budziło się zawsze zaraz po tym jak próbował wyjść z jej pokoju. Odwrócił sytuację: przed zaśnięciem mówił, że idzie założyć piżamę i że zaraz wróci. Najczęściej gdy wracał to dziecko już spało, a jak nie spało to jak go zobaczyło to zaraz zasypiało.
Przez całą książkę przewija się motyw dziecięcego kubeczka (napełnionego “energią”), który systematycznie opróżnia się w ciągu dnia, podczas stresujących, wymagających sytuacji. Dziecięcy kubeczek może napełnić z powrotem osoba, która ma bliską relację z dzieckiem.
Kubeczek
Po co się bawić?
- zabawa jest najistotniejszym sposobem na przekonanie się, że nie trzeba bać się wyrażania własnych uczuć
- zabawa może pomóc w przekonaniu dziecka do zrobienia jakiejś czynności
- zabawa może służyć do przepracowania przez dziecko jakichś trudnych lub niezrozumiałych tematów - w zabawie dziecko może przejąć kontrolę; często można zaproponować odwrócenie ról - np. to dziecko jest nauczycielem a dorosły uczniem
- zabawa często to sposób w jaki dziecko opowie nam co się u niego dzieje
- zabawa może też posłużyć jako narzędzie dla rodzica na wytłumaczenie jakichś spraw (pewnie lepiej wytłumaczyć coś przez zabawę niż uprawiać kazania moralizatorskie)
- przepracowanie strachu - można dziecko chronić przed sytuacjami, które wywołują strach; można je rzucić na głęboką wodę; rodzicielstwo przez zabawę proponuje
Jak się bawić?
- podążaj za dzieckiem
- zastanów się jak często mówisz dziecku “to się nie uda” albo “to niemożliwe”. To jest droga na skróty, jeśli to możliwe, to zachęć dziecko, żeby samo sprawdziło czy czegoś się nie da zrobić: “spróbujmy, zobaczymy co się stanie”
- można wprowadzić “chwilę na zabawę” - czas, w którym jesteśmy cali dla dziecka i robimy dokładnie to, co chce (oczywiście, w granicach bezpieczeństwa); często po jej zakończeniu dziecko jest spokojniejsze
Zabawy:
- ściąganie skarpetek i bronienie się przed ściągnięciem sobie
- dwójka dorosłych “walczy” o dziecko próbując kawałki dziecka zabrać dla siebie (dzieci często czują się niegodne naszej miłości, ta zabawa może to adresować)
- mocowanie: łapanie się; niepozwalani przejść w jakiejś wybrane miejsce
- nazwij to uczucie: jeden robi minę albo pokazuje obrazek z miną, a drugi zgaduje co to za emocja
- zakrętas: jedna osoba zaczyna rysować zakrętasy, które nie przypominają w szczególności niczego, a druga osoba musi dokończyć rysunek tak, żeby coś przedstawiał, w jakiś kształt
- głupie zasady: wymyślmy jakąś zasadę, np. “śmiech surowo zabroniony” albo “zakaz mrugania” i zrobić awanturę na niby gdy dziecko ją złamie; dzieci lubią testować zasady i reguły